وبلاگ شخصی عبدالحسین پروه
برگی از هزاران که باید می بود و...وبلاگ شخصی عبدالحسین پروه
برگی از هزاران که باید می بود و...استاد شهریار....پیرم و....!!!
پیرم و گاهی دلم یاد جوانی میکند بلبل شوقم هوای نغمهخوانی میکند
همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست طاقتم اظهار عجز و ناتوانی میکند
بلبلی در سینه مینالد هنوزم کاین چمن با خزان هم آشتی و گلفشانی میکند
ما به داغ عشقبازیها نشستیم و هنوز چشم پروین همچنان چشمکپرانی میکند
نای ما خاموش ولی این زهرهی شیطان هنوز با همان شور و نوا دارد شبانی میکند
گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان با همین نخوت که دارد آسمانی میکند
سالها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی میکند
با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من خاطرم با خاطرات خود تبانی میکند
بی‌ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی چون بهاران می‌رسد با من خزانی میکند
طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند آنچه گردون میکند با ما نهانی میکند
می‌رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان دفتر دوران ما هم بایگانی میکند
شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید ور نه قاضی در قضا نامهربانی میکند
شهریار
سلام استاد...
ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش
جوانی بی خرد پیری خردمند را که پشتش از جفای روزگار دوتا شده بود گفت:پیرمرد کمان پشتت را چند می فروشی؟؟؟پیر خردمند لبخندی زد و گفت:اگر خداوند به تو عمر دهد و اجل فرصت، روزگار هم به تو یکی بی بها خواهد داد...
برایتان سعادت و سلامت و عمر با برکت آرزومندم..........خدایش بیامرزاد استاد شهریار که از نوادر روزگار بود و یگانه ی دهر..........