باران

 تنها که شده باورش می گیرد

گل عالم به سرش می گیرد

دختر کوچک همسایه ما

هر شب بهانه مادرش می گیرد

معنای قشنگ بودن هستی

واژه خوب سرودن هستی

من از نگاه ابیت می فهمم 

که به فکر پر گشودن هستی   

شبیه یاس می مانی خیال سبز رویایی

فدای هر دو چشمانت عروس ناز دریایی

برای دیدنت بانو دوباره باز می گردم

ستاره پوش شیرینم در این شبهای یلدایی

همیشه سبز می مانم اگر تو با دلم باشی

بمان ای باوردیرین پریزاد اهورایی

غزل بود و خیال تو و من هم عهد میبندم

دوباره با نسیم صبح کنارم باز می آیی

بنام  حضرت دوست

با عرض پوزش از محضر دوستانی که در این چند ماه اخیر برای بنده کامنت گذاشتن و بی جواب ماندند

در این روزهای ا بری با یک غزل از جنس بارا ن به روزم   

چه معصومانه می بارد دو چشم خسته باران 

تمام خنده های من فدای گریه باران

در این تنهایی تاریک که بی تابم برای تو  

سرم را کاش بگذارم به روی شانه باران

چه بزم خوب و پر شوری به راه افتاده بود ان شب 

چقدر از عشق میگفتیم من و افسانه باران

در ان ساعت غزل فهمید تمام راز شعرم را  

که دل دیوانه او بود و او دیوانه باران 

تو را فریاد خواهم زد غریبه هر کجا هستی

تو را من دوست میدارم به این شکرانه باران         

بهو لی وهلات چوله هاودهنگ بیومن ئرا یهک

وینه رنگین کمانی قهشنگ بیومن ئرا یهک

ته را وه بهرزی ئی شهوار شار دیوره

بو تا هه جیور ئوسا  دلتهنگ بیومن ئرا یهک

دی شهکت بیومه له نالهیل دلم

گوم بیوه تهقویم سالهیل دلم

دی له خوهم دل نامه مهردم هی ههوار

پوپه کهو دایه له بالهیل دلم

زمانی سبز و گاهی زردی ای دل

پر از احساس و آه سردی ای دل

اگر چه کشته چشمان یاری

نشان ده که هنوزم مردی ای دل

غزل امشب  برای من دوباره از دلم بنویس

و دردم را تو می دانی بیا از مشکلم بنویس

غزل ای همنژاد من اسیر دست تقدیرم

بیا از آرزوهای همیشه باطلم بنویس

تو از احساس میگویی من از ناکامی عشقم

بیا با خون رگهایم اگر من قابلم بنویس

غزل آوارگی تاکی خدای خاطرم مرده

بیا یک تسلیت امشب به روح غافلم بنویس

غزل با مثنویها هم دلم راضی نمی گردد

به خط خود مفاعیلن به جسم در گلم بنویس

من و دل به هم خیانت کردیم

ظاهرا حفظ امانت کردیم

وقتی سرمان به سنگ خورد می فهمیم

عشق را چرا ضمانت کردیم

بیا امشب که من لبریز عشقم

غریبانه ترین پاییز عشقم

اگر روزی مرا بر دار دیدی

بدان منصورم و آویز عشقم

روی جریان دلم تو در تلاطم هستی

غارتگری و فکر تهاجم هستی

ای عشق دلم برای تو می سوزد

قربانی یک سوء تفاهم هستی

شیشه بودیم و شکاندی ما را

بر خاک سیاه نشاندی مارا

ما لایق عشق تو نبودیم مگر

یک عمر به سر دواندی ما را

برای دردهایم مرحمی تو

ویک دنیا برایم همدمی تو

خدا می داند ای آبیترینم

برای عیسی من مریمی تو

غهزهل کوردی

بهو تا وهیهک راسی بیوشیم ههر چئ ها ناو خیالیمان

هه لیوا نهیلیمن بیچو گهردین مانگ و سالیمان

دلهیلیمان چهنه زیوو پر له تواسن پهتی

بهو تا بنیمهو لی زیووه ئمشهو بنهوای مالیمان

بهو دهس بهیمهو دهس یهکهو بیچیم بیگهردیم لهی شهوه

شاید له لای یهک بیونیمهو هسارهگهی ئخبالیمان

ئهگهر زانی دیلید نیه وه ئئ وهلات بیوچیگه

مه چم تونی جیور شیر دالگد بکه حلالیمان

این شعر را دوران دبیرستان به سبک شعرهای حیدرزاده سرودم

این روزا دم زدن از عشق حرومه

دوستیهامون کمرنگ و ناتمومه

دست توی دس گذاشتنا بی حالن

فکر میکنیم آرزوها محالن

کاری به کار همدیگه نداریم

تو قصه همدیگه رو جا میزاریم

یه وقتایی از بچه بدتر میشیم

رو دستهای همدیگه پرپر میشیم

کوچه دیگه بوی بهار نمیده

چشما هم عشقامونو جار نمیده

این روزها همدیگه رو می رنجونیم

یه وقتی گریه گاهی میخندونیم

حیفه اگه با همدیگه نباشیم

خدا نکرده یا بخوایم جدا شیم

عشقا به آسونی به دست نمییان

دوستی هامون به خواب کس نمییان

این روزا قربانی دست زوریم

اینه که پیش هم و از هم دوریم

این روزا عشقا تو دلا لک زدن

پروانهها روی گلا لک زدن

این روزا اعتمادا کمرنگ شدن

دلهای مثل شیشمون سنگ شدن

حیفه اگه گلا عذا بگیرن

پروانه ها دق میکنن میمیرن

حیفه اگه غصه تو دل بمونه

کاری کنیم که غصه ها نمونه

حال دلا رو به خرابی شده

عشقای این دوره قلابی شده

دیگه گلامون شاپرک ندارن

بشکنه دستامون نمک ندارن

کاش روزامون همیشه آبی باشه

شب دلامونم مهتابی باشه

اگه هوای عشقمونو داشتیم

تو عشقمون سنگ تموم میزاشتیم

بر سر پیمون بمونیم چه خوبه

همدیگه رو نرنجونیم چه خوبه

دل خوشیمون اینه که مال همیم

با خبر از هوا و حال همیم

این روزا بغضامون با اشک غریبن

مردمی که عاشق میشن عجیبن

کاشکی تموم غصهها میمردند

فاصلههای تلخ و باد میبردند

این همه قلبامون که بی قرارن

قول بدن همدیگه رو جا نزارن

هر چی که داریم رو کنیم بزاریم

کاری به حرف مردم ما نداریم

قسمت ما هر چی باشه همونه

خدا خودش فقط اینو میدونه

ئیمشو تهمام زریهگان گیرم تا بایدنه خهوم

بهو یهی گیری بنیشه لام ریوار ئاخر شهوم

تهنیا خوهشی دیلهم تونی له ئئ ولات بیدنگه

نیهدرارمهد ئهر بیودنه پیوشئ بئ که فی له چهوم

 این غزل رو تقدیم می کنم به روح مادرم که دو سال است اسیر خاک است همیشه یادت با منه مادر

میگردد امشب روح من دنبال مادر

خورشید تابیده به چشم کال مادر

روبانی از ابریشم سرخ و طلایی

میبندم امشب من به روی بال مادر

اینک به راه افتادهام در کوچه دل

شاید بگیرم یک خبر از حال مادر

ما تا همیشه اینچنین محتاج عشقیم

وقتی که آبی میشود آمال مادر

ای آسمانهای پر از فریاد خاموش

بوی غریبی میدهد این فال مادر

از شعر های ساده پر از تب عشق

این تحفه ناچیز من هم مال مادر

کهپوو

به و دل خوهشی بیه وه پیم ئاگر وه گیانم ئهی کهپوو

خوهد به و خهوهر دارم بکه ئهی هاو زوانم ئهی کهپوو

یهکیهک هسارهگان شهو له بن ئراد بخچه بهسم

ئه یهی شهوی منهت بنهی بیوده میوانم ئهی کهپوو

قوله قولهی ئرمیسمه ههنای توای له لاد بچم

ت بهو وه دهس خوهد بوهس بارکوولهگانم ئهی کهپوو

کلک نیشان عالهمم هه له ئهلان تا وه ئهبهد

تانه یگه دوست دیرم ها بان شانم ئهی کهپوو

سهد جارتر تانهد بیهن له یه به دتر زانی چوه کهم

نوسم له بان وهلنگهگان دردد له گیانم ئهی کهپوو

غهزل کوردی

وهختیِ ئیواریل شهکهت، تهک دهن له شانِ بئ دهنگم ‌

ههرچئ خوسه و پهژارسه، دهور دهن له گیانِ بئ دهنگم

ریونهم وهرو ئهوریلِ بان چرم له بن هسارهگان

تا وا بکهم یهئ جارتر، گریهئ زوانِ بئ دهنگم

باور نهیهکی ئمشو چهنئ پهلپِ چهوهیلد گرتمه

بهو تا وه چهو خوهد بیونیدن دهمه دالانِ بئ دهنگم

ئهگهر بزانم دی نیهچید، ههرله ئلان زیوتر نیه

جهمهو کهم هرچئ خوهزیهو و بارکولهگانِ بئ دهنگم

ههر چئ چهوهرئ ههر شهوم، چهو ئنتظاری دی بسه

بهو لیم بیسیِن ئئ یهئ نزهکه ها له گیانِ بئ دهنگم

چهنهیه ئاسمانی دوست دیرم

قهد هسارگانی دوست دیرم

چهنی دی و زوان خوم مه بیوشم

مهگر ته خود نیهزانی دوست دیرم

ههناس گهرمد شیتم کردیه بو

گشتی یهجا له هیورم بردیه بو

خوزیو وخهتی که خوم ایوشم برسی

نه بیوشن که فلانی مردیه بو

کاش ما مثل شقایق بشویم

تا برای عشق لایق بشویم

این گونه میان گوشمان خوانده اند

جرم است نباید عاشق بشوید

خدا می داند و چشمان مستت

وجودم اختیارش داده دستت

تو هم با من به رنگ آسمان باش

تو ای عشق خدایی ناز شستت

من و دل واپسی هایم صدایت می کنیم ای عشق

و بر ملک درون خود خدایت می کنیم ای عشق

در این وادی سرای غم من و تنها خیال تو

تمام آرزوها را فدایت می کنیم ای عشق